|
|
     
|
| gunlerden ne? |
|
aylar sonra ilk defa bulu$acakti onunla. evde cok zaman yitirmi$ti hazirlanirken. ust ba$ hazirligindan soz etmiyorum. kendini hazirliyordu. her zamanki gibi, son saniyeye birakmi$ti. heyecanliydi. aceleyle evden cikti. ana yola yurudu, elini kaldirdi, araclardan birine durmasini hukmetti, arac durdu, icine bindi, istikameti belirtti ve $oforun ayagini debriyajdan kaldirmasiyla birlikte, kafasini kaldirip yola bakti. pi$mandi. parcali bulutlu bir ki$ gunuydu. gune$ arada sirada cikariyordu bedenini bulutlar arasindan, isitir gibi yapiyor, sonra tekrar sakliyordu kendini ucan koyunlarin arasina. ruzgar desen insana kendini $izofrenik hissettirirdi. bir vardi, bir yok. ogleden sonra saatleriydi. trafik tikaliydi. belki de genc adama oyle gelmekteydi, zira hayati tikanmi$ti, evdeki banyo giderine kadar. zaman kavranimi yitirmi$ gibiydi; arkada$larindan ogreniyordu hangi cagda ya$adigini, eline tutu$turulan parti bro$urlerinden anliyordu yeni bir yila girilmek uzere olundugunu. ucmu$tu, yitikti. terkedilmi$ti. ucreti odeyip aractan indi. bir sigara yakti ve yurumeye koyuldu. du$unceliydi genc adam. cok du$unceliydi. para ustu kalsin demi$ti bir keresinde, o denli. varmasi gereken noktayla arasindaki mesafe daraldikca onun ici de daraliyordu. "ne ki bu $imdi?" diyordu kendi kendine, "ne bok yemeye burdayim ben, ne yapiyorum?" gereksiz sorulardi bunlar, farkina varmasi cok zamanini almadi. kendini hasta ziyaretine giden biri gibi hissetti. daha iyi du$ununce gordu gercegi. doktora giden bir hastaydi. adimlarini sikla$tirip ko$eyi dondu, hic sevmedigi o mekan kar$isindaydi i$te. $ans eseri acilmi$ bir yer oldugu cok barizdi, pat diye konmu$tu o sokaga. onunla orada bulu$maktan ho$lanmazdi. sicak cikolatayi suyla yapan rezil bir cafeydi orasi. ama kiramazdi i$te. nasil kirsindi. o surat ifadesine nasil hayir desindi. paramparca olmaya cok musait bir mozaik gibiydi, riske atamazdi. iceri girdi, onu gordu. - merhaba. - ho$geldin. iki sicak cikolata sipari$ ettiler. bir sure havadan sudan konu$tular. havadan sudan konu$tuklari gorulmemi$ti. kendini bir rus sirkinin ortasinda muhasebe hesaplari yapmaya cali$an tuccar gibi hissetti. kotu bir histi bu. sicak cikolatanin damaginda biraktigindan cok daha kotu. - eee nasilsin bari? tum bunlardan sonra. - biraktigin gibi i$te. standart. genc adam bu 4 kelime ve 2 noktalama i$aretiyle soylemek istedigi her $eyi soylemi$ti. terk edili$in nasil etkiledigini, siradanlik kavraminin geldigi noktayi, hala ona a$ik oldugunu... - standart? tabii standart.. evet sen ve standartin. - sen nasilsin? mutlu musun yeni arkada$inla? en beklenmedik yerde koymu$tu lafi. nefret ediyordu ondan. ona a$ik olmaktan belki, cok basit bir $arki sozu gibi olmayacaksa. - gevelemem mi gerekiyor bu noktada? - hayir. - anladim. iyiyiz i$te.. iyi. - hala sana a$ik oldugumu biliyor mu? - tahmin ediyordur. - hala bana a$ik oldugunu biliyor mu? - sanmiyorum. - anliyorum. a$iklardi hala birbirlerine. bir alkoligin ickisinin fiyatini bildigi gibi biliyorlardi bunu, gelecek zammi kestirebildigi gibi kestirebiliyorlardi da, "o da mi", "evet o da." ama birbirine surttukce yok olup giden iki kartopu gibiydiler. her zaman. faydasi yoktu. bitmeliydi bu terminator ili$ki. onlar bitmeden, hala bir ba$kasina a$ik olma $anslari varken bitmeliydi. oyle de olmu$tu. iyi robot gelmemi$ti bu sefer. malzemeleri tukenmek uzereydi. okuldan, aileden, politikadan ve muzikten konu$mu$lardi. hatta muzikten sonra bir ara konu tekrar okula donmek uzereydi ki, genc adam basti frene. ikisi birden on cama yapi$ircasina firladilar koltuklardan, anladilar, hic olmadiklari kadar ba$kalariydilar. neticede konu duvarlardaki hic varolmami$ noktalara geldi. tabii bunlardan konu$arak degil susarak ve "inceleyerek" bahsettiler. bu bahsi kapamak gerekiyordu. kiz, cocugun hic tanimadigi bir ba$kasiyla beraber uyuyordu bazi geceler artik. buna pek aldiri$ etmiyordu cocuk. bu konuyu birkac kez du$unmeye cali$mi$ti. ama her defasinda vardigi nokta kafasindaki anatomik belgelerdi. "o herif"in asla bunlari elde edemeyeceginden emin, huzurlu bir $ekilde ya bir sigara yakiyor ve keyifleniyor, ya da "kadinlarin anatomisi uzerine ketcap mayonez koyulur mu?" benzeri sacma bir sorgulamayla yuz yuze geliyordu. hem kendisi de oyle yapiyordu. kendini taniyamaz hale gelmi$ti. belki yalnizdi uyurken ama farketmezdi. zaten yatagi tek ki$ilikti. yakla$ik yarim saat boyunca oylece hareketsiz durdular, duvarlara ve tavana baktilar. jeofizik uzerine biraz birikimleri olsaydi "$ikayetleriniz icin" kutusuna "bu yapi yikilmak uzere ve ben kar$imda oturan ki$iye hala a$igim" benzeri bir not birakabilirlerdi. bo$unaydi tum bu kasilma seansi. yan yana degillerken daha cok seviyorlardi birbirlerini. her zamanki gibi sona eriyordu bir $eyler. kartoplari bitiyordu gene. kizin telefonu caldi. acti, kisa bir konu$ma gecti, "geliyorum" secilebilen birkac soz arasindaydi. cocuk ba$ini duvardan o yana cevirdiginde kiz sandalyesinin arkasindan montunu cekiyordu. giydi, cantasini aldi, gitmeliyim, ho$cakal dedi ve gitti. bu kadar ani bitmi$ti her $ey, bu yazi kadar bo$una yazilmi$ti birbirleri uzerine hayatlari bir zamanlar, bu kadar aceleyle ayrilmi$lardi bir kez daha, ikinci kez. buz kesmi$ sicak cikolatisini bitirdikten sonra cocuk da kalkti, hesabi odemek icin kasaya gitti, dilegini belirtti. adam saman bir kagit parcasi cikardi, cocuga dogru cevirip uzerine cizgi cekilmi$ x'i gosterdi, odenmi$ dedi. her $ey fazlasiyla acikti. adama "bugun gunlerden ne?" diye sordu, cikti. alıntı... |
gönderen: jgh - 17/10/2007 - 03:40
|
| Konu Hakkında Yapılan Yorumlar: |
HİÇ YORUM YOK, İLK YORUMU SEN YAP!