giderken | Serbest Kürsü

giderken

2009 da başladım İstanbul macerama.Benim için bilinmezlerle ve bundan sonraki umut dolu hayatımın başlangıcı olan yıldı 2009.Tamamen geleceğe odaklanmıştım.İdealler ,yeni arkadaşlar,yeni dünyalar...Her şey çok güzel başladı.İlk olarak ekonomik olarak ,bağımsızlığımı aldığım burslar vasıtasıyla sağladım ve yeni bir başlangıç için en ideal bir şekilde üniversite hayatıma başladım.İlk senemde dolu dolu bir hazırlık yılı yaşadım.İngilizce değil tabii istanbul´a hazırlık :D.İlk yılımda süper dostluklar kurdum ve üniversite bitimine kadar bu dostlukları sürdürdüm. güne kadar asosyal olan ben ,sosyaliğin dibine vurdum.Kulup etinlikleri mi dersin,konserler mi dersin,seminerler mi dersin vs..Hayatım mükemmmel bir şekilde ilerliyordu.İstediğim herşeyi yapabiliyordum.İnsanın maddii ve manevi özgürlükten aldığı hazzı zirvede yaşıyordum adeta.Tabii bunu bir şekilde eksik olan parçayla tamamlamalıydım.Yani kız arkadaşla.İlk 1-2 ay sonunda sınıfta bir kızdan hoşlandım ve yazmaya başladım.İlk başta sert bir kayaya çarpmıştım.Hayatımda ilk defa birinden gerçek anlamda hoşlandım ama ilkin ret yedim.Daha sonra yine ret yedim.Daha sonra yine....Sonra s***krler bu sevdayı diyemedim.Takıldım kaldım.Sonra arkasına piskolojik bir çöküntü....Bütün herşey hayallerimdeki gibi giderken sadece o olmadı diye niye bu kadar kendimi yıpratmıştım ki!.sonraki 4 sene boyunca o olaya takıldım kaldım.Yine güzel günler geçiriyordum fakat hep bir eksiklik..

Son sınıfa geçmiştim.Alttan yükseltmek için giriş dersi almıştım.4 yıl aradan sonra ilk defa biri beni ilk yılımdaki gibi heyecanlandırmıştı.Tamam işte bu dedim ilk gördüğüm zaman.Neyse bunun peşinde de biraz koştum .Fakat bunda muvafakiyet sağladım.Ama daha fazla koşmamı istiyordu bu kişi.Tabii öncesini bilmediği için sürekli koş diyordu .Ama Ne koşacak heves ne de ciğer kalmıştı bende.......Koşamadım.

Güzel başlayıp ,kötü bir final ile üniversite hayatıma nokta koydum.Üstüne kısa bir süre sonra başka biriyle gördüm bu kişiyi.Böyle olmamalıydı.Böyle hayal etmemişim.İdeallere giden yolda, eksik parça ,hayalleri tuz buz etmişti.Üstüne başarısız geçen iş görüşmeleri,yavaştan maddi sıkıntı...Galiba yanlışımı yeni yeni farkettim.Bir söz gördüm geçen "Eğer mutlu olmak istiyorsanız hayallerinizi kişilere değil amaçlara bağlayın" diyordu.İşte bende hayallerimi kişiye bağladığımdan hep hüsranla karşılaştım.Ve bu belki kişisel özelliklerden de kaynaklalanabilir,okul ve iş hayatıma yansıttım.Sonuç olarak başarısızlık ve mutsuzluk olarak döndü.Yakın zamanda askere gideceğim ve sonra da istanbul defterini kapatmayı düşünüyorum.As a result; hayatta değeri yaratan insanın kendisi.İnsan istemezse kimse onu üzemez,kıramaz.Sınav haftanızın son gününde hepinizde başarılar diliyorum.Hoşcakalın a305 sakinleri ve yıldızlılar..